Piše: Božidar PROROČIĆ, književnik i publiciata
Dragi i poštovani prijatelji, braćo i sestre Ulcinjani i Ulcinjanke
Vi koji živite na obalama Mediterana, pod krošnjama vjekovnih maslina, na plavetnilu Jadrana đe su se susretale civilizacije, đe su se oblikovali najljepši kulturološki fragmenti istorije vi koji čuvate dušu Ulcinja. Ulcinj je mjesto đe vrijeme ima drugačiji tok, đe se slojevi istorije otkrivaju pod rukama arheologa, ali i u svakodnevnim pričama vaših starih pomoraca, ribara, slikara, pjesnika, trgovaca i učenjaka. Drevni Iliri, Rimljani, Vizantijci, Mlečani, moreplovci Osmanskog carstva, gusari i trgovci ostavili su tragove svojih života i puteva baš ovđe na raskršću kultura, vjera i mora. Njihove brodice, jedrenjaci, ribarice i trgovački brodovi nisu samo prevozili teret već i ljepotu istorije koja je dio vašeg identiteta. Ulcinj nije nikada bio provincija Ulcinj je bio luka duše Mediterana.
Danas, kada savremena Crna Gora baštini vašu prošlost, vi Ulcinjani svih identiteta, bilo da ste Albanci, Crnogorci, Bošnjaci, Srbi, katolici, muslimani vi ste snaga i ljepota jedne harmonične i slojevite zajednice. U vašem duhovnom i kulturološkom nasljeđu ogleda se najljepše lice Mediterana. Od Starog grada do Velike plaže, od ušća Bojane do Ade, od Šaskog jezera do Solane vi čuvate vrijednosti koje svijet još treba da otkrije i razumije.
Upravo zato ne dozvolite da vam iko oduzme ono što je vaše ni zemlju ni jezik, ni ime ni kulturu, ni maslinjake ni plaže. Vi ste svoji na svome i to nije samo teritorijalna već duboko duhovna i istorijska istina. Ne dajte da nasljeđe vaših predaka postane obični predmet manipulacija bilo kakvih političkih, ekonomskih ili ideoloških interesa. Budite čvrsti, kao što ste to uvijek bili. Budite ono što ste ponosni, dostojanstveni, svoji. Kako je to već davno zapisao prerano preminuli ulcinjski pjesnik Basri Čaprići, u svojoj pjesmi „Nedostižna“, Mediteran i Ulcinj nisu samo vjekovi prošlosti oni su osjećanje, čežnja i metafora otpora:
Ona mi negdje daleko odvede
San na krilima jednog talasa
Tišina prisluškije glasove koji
Zarone i u česticama izrone
Na leđima vode
Jedna kalimera mi se ne da grijati
Zarobi mi san na ušću Bojane
Koprca se jedan galeb
Zatim pobjegne
Nedostižan kao uvijek
Ovi stihovi ne govore samo o ljepotama Ulcinja, već o unutrašnjem stanju Mediteranca, Ulcinjanina. More je snovište, ono je borba, ono je čežnja. Galeb koji „koprca“ i „zatim pobjegne“ simbol je slobode koju nikada ne treba izgubiti. Ušće Bojane je mjesto đe snovi bivaju zarobljeni i pušteni, đe se miješaju sjećanja i vizije budućnosti. „Kalimera koja se ne da grijati“ – to je jutro Mediterana koje ostaje nedostižno onima koji se otuđe od sopstvene duše. Pjesma završava jecajem i neznanjem o „onom preko“ ali to ne smeta pjesniku da bude sretan. Jer sreća, čini se dolazi iz prihvatanja ljepote trenutka, iz osjećanja pripadnosti i iz vjere u svoje mjesto pod suncem. Takva je i vaša snaga tiha, nepokolebljiva, trajna.
Dragi moji Ulcinjani,
Srećan vam Dan opštine! Neka vaši dani sijaju najljepšim bojama Mediterana, neka vaše riječi budu blage kao masline, a duša nepokolebljiva kao stijene koje se prelivaju u plavetnilu mora. Ponosni budite na ono što jeste jer ono što vi čuvate malo koji narod ima. Vi ste pjesma, vi ste more, vi ste Ulcinj vječno nedostižan svima onima koji ne znaju da ga osjete, dožive i budu ispunjeni. Posebnu čestitku i divljenje želim uputiti albanskim slikarima, onima koji su četkicom i bojama oslikali ono što riječi često ne mogu da izgovore. Vi ste dušu Ulcinja pretočili u svjetlost Mediterana. Zbog vaših slika, vaših platna, vaših pogleda na svijet ja sam zavolio Ulcinj. Vaša paleta boja je molitva za ljepotu, za mir, za identitet. Na vašim slikama Ulcinj diše, sja, budi se i pamti. Vi ste čuvari duha i duše ovog grada.
DRAGI ULCINJANI, SREĆAN VAM DAN OPŠTINE!
NEKA VAŠ GRAD I DALJE BUDE MJESTO SUSRETA KULTURA, SLOBODE, LJEPOTE I PONOSA.
TË DASHUR ULQINAKË, GËZUAR DITËN E KOMUNËS!
QOFTË QYTETI JUAJ GJITHMONË VEND TAKIMI I KULTURAVE, LIRISË, BUKURISË DHE KRENARISË.
