Piše: Božidar Proročić, književnik i publicista
Aktuelna politička situacija u Crnoj Gori, svjedoči nam o nizu poteza koji našu državu vode i izvode van zakonskih i ustavnih okvira. Evropa prati upozorava i sa punim pravom je zabrinuta. Tehnička vlada koju čini Dritan Abazović, zajedno sa srpskim blokom izlazi van svojih ingerencija. Ako je neka vlada mogla da ponizi Crnu Goru od devedesetih pa do aktulenog trenutka onda je to njegova (Dritanova) vlada. ,,Jedinstveni” litijaški srpski blok okupljen oko ruskog žezla a više oko lične intresne sfere i materijalnog bogastva žele itekako dobro naplatiti svoje sluganstvo. Sunovrat partijsko-demagoške strukture URA je započeo i to je proces koji je neminovan. Postavljanje njihovih kadrova na svakom koraku od čuvara do ministara je ono što se zove POHLEPA. Pohlepa zna da bude i opasna i pogubna ali je njima itekako bitna i stimulativna sagrađena od pojedinaca bez ikakvog stručnog, naučnog i moralnog kredibiliteta. URA želi da uruši sve što je izvorno i crnogorsko i multietničko bez skrupula i obzira sa osvetničkom željom i mržnjom svojstvenom samo njima. POHLEPA nesumnjivo ima moć da razori živote običnih ali je pogađala i čitave nacije, grupe ili društvene slojeve. Možda bi najbolji pogled na ovu skupinu bio iz perspektivne slavnog englesko-poljskog pisca Džozef Konrada koji je u svom kultnom romanu ,,Srce tame” napisao sljedeće: “Grabili su što bi im dopalo šaka, sve do čega se moglo doći. To je prosto bila pljačka bez nasilja, teže ubistvo u većim razmjerama, a ljudi su slijepo srljali u smrt kao što i treba da bude sa onima koji dirnu tamu. Pri čemu je smrt samo metafora za stanje u kome se trenutno nalaze politički demagozi pro-srpskog bloka u koji svakako spada i URA, SPC i ,,majčica Rusija” sa njenim perfidnim igrama na prostorima Zapadnog Balkana. Poslušnici koji žele da rasparčaju Crnu Goru, razore je i podijele svojim prijekim sudom i rušenjem najvećeg pravog akta koji postoji a to je Ustav.
Prilično nesvjesni da su pod budnim okom SAD i Evrope pučisti prosrpskog bloka misle da su faktor koji je uticajan i značaajn van granica Crne Gore. Zaboravljaju da su i mnogo jače političke strukture i mnogo mračnije vlade i režimi padali a ne ONI gladni vlasti. Važno je da građani Crne Gore, prepoznaju ove marionete kao servis ali ne svojih građana, ne svoje države i njenih intresa već onih koji bi željeli da dožive nestanak naše države sa mape koju zovemo Evropa. Oni žele ,,srpski i ruski svet” jer on hrani njihove sujete i njihov ego da su napokon uspjeli makar i po cijenu NESTANKA SOPSTVENE DRŽAVE. Crna Gora ona hrabra, građanska, multietnička i antifašistička prepoznaje u njima antigrađanski i antidemokratski front koji je vrlo opasan za građansko društvo. Pučevi su se dešavali kroz istoriju postojanja Svjetske civilizacije i nisu nepoznanica nauci. Puč i pučisti su često umjesto ,,željenog i planiranog preporoda” donosili sa sobom još veću autokratiju, diktaturu, progone i stradanja jer su to IDEOLOZI VLASTI A NE NARODA. Takav evidentan puč dešava se ovih dana na političkoj sceni parlamenta Crne Gore. PUČISTI žele potpuno ometanje i bijeg od Ustava, zakona, dužnosti, predsjedničke ustavne odgovornosti, suštine i forme obavljanja njegovih dužnosti. PUČISTI teže besprizornom formiranju odane plutokratske oligarhije pored toga žele potpunu suspenziji pravne države. Udar PUČISTA je vidljiv u svakodnevnim, uvredljivim, potcjenjivačkim monolozima koji u sebi sadrže diktatorski prezir prema građanima. U korišćenju autokratskih retoričkih iskustava, u velikim obmanama koje smatraju sredstvom dopuštene manipulacije. Aktuelni politički trenutak mnogo podsjeća na roman briljantnog Havijera Serkasa ,,Anatomija jedne pobune” koja govori o duboko podijeljenom španskom društvu đe ,,junaci” brzo mijenjaju svoje uloge a televizija kao najglasnji medij prati državni udar PUČISTA. Jasno je da su nacionalni i religijski identitet, PUČISTA dominantne kategorije, ali čovjek se ne rađa sa time, nema urođenih identiteta. Identitet je ono što se, prije svega, kroz život gradi i stiče. PUČISTI iz redova URA zajedno sa srpskim blokom završiće svoj politički život na marginama političke istorije koja se zove prošlost. Milton Fridman američki ekonomista i dobitnik Nobelove nagrade lijepo je zapisao: ,,Blagoslov ove zemlje je u tome što mora nadvladati samo jednu tiraniju – tiraniju statusa quo.” Ovaj trenutak PUČISTA sinova anarhije ostaće zabilježen u istoriji i služiće kao primjer mračnog perioda sinova tame.
